spacerowa ścieżka.

lou

ja czytam, ale udaję trochę, bo mama krzyczy!!!!!!!
- o sobie? ale ja nie mam podeptanego serca, jeszcze - wyznał jej, odgarniając nieco włosy.

danielle

- to chyba dobrze,right? to niefajne uczucie. - zapewniła go. - ale nie myśl sobie,że jestem jakąś płaczką... - spojrzała na niego swoimi,zgaduję,że niebieskimi okami.

lou

- nawet nie śmiem tak myśleć.... - zapewnił ją gorąco i wyciągnął nogi przed się. - masz śliczne oczyyyyy - takie niebieskie i głębokie, jak jęziora.......

danielle

jak jeziora,kture odswieza szar.
- podoba mi się tu! - krzyknęła prawie. - czuję wolnośc. chociaż będę musiała tu skończyc liceum. - ostatnia klasa,mru,senior year. - ty pewnie już skończyłeś.

lou

a teraz taki zonk - nie, nie skończyłem! też jestem w ostatniej klasie : d. - owszem był. i jakoś mu się zrobiło przyjemniej, na myśl, że będzie chodził z danielle do szkuki. - i racja, tu jest świetnie!

danielle

no,ząk faktycznie. ;o
- będziemy chodzic razem! - ożywiła się. no,nawet wizja dalszej edukacji nie była zła. - do szkuki znaczy. - poprawiła się później,bo dwuznaczna nieco była wypowiedz numer jeden.

lou

ale dwuznaczne wypowiedzi są fajne, on tez je lubił : ). - jak to miło, że cię poznałem, bo jeszcze nikogo, kto chodziłby do licełum nie spotkałem :c - wyznał jej. bo to ogólnie było z leksza skifiaste. tak pójść do szkuki, gdzie się nikogo nie zna. - jesteś z stont?

danielle

poprawiła się na tej ławce,powiem w sikrecie dlaczegóż,otóż poniewóż stringi jej się przesunęły i gniotą w tyłek.
- to masz same starsze koleżanki? - zaśmiała się,bo on ją śmieszył. nawet nie wiadomo czym,może po prostu wywoływał uśmiech na jej twarzy bo był pozytywnym człowiekiem.................... nie wiem. - och,nie. jestem z juesej, a ty?

lou

biedne stringi, biedny tyłek.
- jeszcze nie miałem okazji poznać tu żadnych rówieśników! - wyjaśnił. on wszystkich mejks smajl. - a ja z afganistanu, :d - pochwalił się. - byłem kiedyś w szikagu, ale to było dawnooo.

danielle

to on jest bratem metani?
wytrzeszczyła oczy,ze zdziwienia oczywiścię. - nie gadaj, z afganistanu? - robił wrażenie. hehe. zapomniała aż o wżynających się majtkah,patrzyła na niego z jakimś hm,uznaniem. zdziwieniem. zainteresowaniem.

lou

tak, ma to samo zwiskona nawet = d.
- tak, z afganistanu, rodzice tam pracowali.. - byli ambasadorami, hehehehe. - więc tam się wychowałem. z siostrą. - przytaknął. przyzwyczaił się do tego, że ludzie byli zaskoczeni jego pochodzeniem.

danielle

- intrygujące. - odpowiedziała zgodnie z prawdą. jakby podsumowała go jej babcia: to bardzo interesujący młody człowiek . - ja jestem jedynaczką i całe życie mieszkałam w mieście,czasami zapominałam jak wygląda trawa. - zasmutała,a może nie.

lou

- tutaj trawa jest przyjemna, możesz się na nią napatrzeć - pokiwał głową, zerkając w stronę plaży, było nawet ją chyba widać.

danielle

poczytała w jego myślach,albo nie,bo to nielegalne. po prostu mieli ten sam tok myślenia,to nie karalne.
- wiesz,gdzie jest plaża? chętnie bym poszła tam. - delikatna aluzja,hehe. miała nadzieję,że załapie.

lou

nie, nie karalne, ja to wiem, hehe. - wiem, chętnie ci pokażę gdzie to - oznajmił jej, wstając z ławki. wyciągnął do niej dłoń, nawet, aby nie miała problemów ze wstaniem. bo wiadomo jak to bywa, w wysokich butach....